Het moment is daar: mijn vakantiegeld is gestort. Dat weet ik niet omdat ik obsessief mijn bank-app open (oké, een beetje), maar omdat ineens álles en iedereen me eraan herinnert dat ik extra geld heb. Niet dat ik nu op slag stinkend rijk ben, maar het is blijkbaar genoeg om het hele bedrijfsleven wakker te schudden.
Mijn inbox loopt vol met reclames die gillen: “Haal alles uit je vakantiegeld!” Eerst een mail van een drogist waar de testers op fluweel liggen en de verkoopsters in fluistertoon spreken: “Een nieuw seizoen vraagt om een nieuwe geur.” Mijn scherm vult zich met een fles bloemennoten. Onmisbaar, vinden ze zelf. Daarna volgt een huidserum van € 74,50 dat belooft dat ik “de mooiste versie van mezelf” word. Duur! Ach, volgens de fabrikant: “I am worth it!” Voor ik me kan bedenken, klik ik de aanbieding weg.
Net dan roept Liselot – dat meisje van de vliegvakanties – vanuit de speakers van mijn tv: “Daar heb ik zin in!” Samen met haar papa springt ze in een zwembad in een onbekend paradijs. Dat kan ik ook, als ik nú een last-minute boek. Met mijn vakantiegeld.
Het spijt me, Liselot, daar heb ik écht geen zin in.
Ook de supermarkten doen vrolijk mee. Een grootgrutter duwt een airfryer van industriële afmetingen mijn scherm binnen. “Speciaal voor gezinnen, of mensen die graag hun eigen frites bakken.” Blijkbaar hapert het algoritme: een gezin heb ik niet, en frites bakken staat niet in mijn top drie bezigheden.
Onderaan die mailstroom duikt ineens mijn tandarts op.
Onderwerp: openstaande behandeling!
Klinkt als een dreigement van een incassobureau, maar het gaat om een wortelkanaalbehandeling die ik uitgesteld heb vanwege de kosten. En omdat ik totaal geen behoefte had aan pijn. Nog steeds niet aan toe.
Net als ik besluit verstandig te zijn en het geld opzij te zetten, verschijnt mijn vriend.
“We zouden toch nieuwe tuinstoelen kopen?”
Enthousiast toont hij een foto van stoelen die, volgens de productinformatie, “comfort creëren”.
Mijn hersens zijn intussen nog bezig om dat ene woordje we te herkauwen. Sinds wanneer is mijn vakantiegeld ons extraatje?
Gelukkig biedt de prijs van de ‘comfortabele’ stoelen uitkomst.
“Tweehonderd euro per stoel? Zo luxe zien ze er ook weer niet uit. Ik voel de ribbels al in mijn dijen. Bovendien, weet je nog die tuinreis die ik ga maken? Zet die stoelen maar uit je hoofd.”
Eerlijk? Het is bijna gewelddadig hoe bedrijven (en mijn vriend!) zich op mijn vakantiegeld storten. Iedereen wil me helpen ‘voor mezelf te zorgen’. Vooral met dingen die ik niet zelf heb uitgezocht.
O, wacht eens even …
Dit weekend: op alle tuinplanten 25% korting!
Op de foto naast de kreet ‘op = op!’ prijkt een Toscaanse jasmijn. Een plant die ruikt naar warme zomeravonden, doet denken aan mediterrane tuinen en mijn reis naar Firenze. Sindsdien droom ik ervan die toe te voegen aan mijn balkon.
Tja, er is nog een béétje geld over...
© Sophie Dijkgraaff