Schrijven is mijn absolute passie, gevolgd door tuinieren en koken. Behalve dat ik dagelijks kook voor mezelf, vind ik het ook leuk om mijn creaties met anderen te delen, vooral als mijn vriendin langskomt. Samen hebben we een ongeschreven regel om nooit twee keer hetzelfde gerecht te maken, dat houdt het koken spannend en verrassend.
Want het uitproberen van nieuwe recepten is een avontuur op zich, en soms eindigt het avontuur in een ware culinaire ramp. Die prachtige gerechten die we op foto's zien, kunnen op tafel een grote teleurstelling zijn. En laten we het niet hebben over de kooktijden in recepten; die lijken altijd veel te optimistisch. Hoe vaak heb ik niet een ovenschotel met halfgare aardappelen op tafel gezet...
Natuurlijk ligt het falen niet alleen aan de recepten. Mijn haastige levensstijl houdt ook in de keuken niet op. Soms lees ik recepten niet echt grondig door, met alle gevolgen van dien. Laatst nog vond ik op het internet een smakelijk recept: een ovenschotel met kippendijen, prei, courgette en cashewnoten. Ik scande snel de instructies en dook erin. Nadat alle groentes waren gesneden en de kip klaar was om te verhuizen naar de ingevette ovenschotel, was het tijd om alle ingrediënten kennis te laten maken met elkaar. Om zeker te weten dat ik het goed deed, las ik het recept nog eens door. O, o, hoorde ik een stemmetje in mijn hoofd.
De ovenschotel had ik niet nodig, wel een springvorm, en de courgette moest niet in halve schijfjes, maar in lange linten worden gesneden om de bodem en zijkanten van de bakvorm te bekleden. Gelukkig had ik een springvorm en met wat geklungel en creativiteit kwam het met de courgette ook goed. Zelfs de baktijd klopte dit keer perfect. Het enige wat nog restte, was wachten op mijn vriendin om het gerecht te beoordelen.
En toen ging het alsnog mis. Mijn vriendin appte: "Sorry, er is een trein uitgevallen. Ik ben later." Dat is geen probleem, dacht ik, totdat ik ontdekte dat mijn poging om het eten warm te houden in de oven niet zo goed uitpakte als gehoopt. Het resultaat? Mijn nieuwste creatie was veranderd in een zwarte, verkoolde massa die zelfs een hongerige hond zou laten grommen van afkeuring. Gelukkig kwam het toetje uit een pak!
© Sophie Dijkgraaff