In mijn jeugd hadden mijn ouders als topprioriteit: ervoor zorgen dat hun kroost veilig buiten kon spelen. Thuis was dat lastig, onze straat was net een snelweg met auto's die voorbijraasden als gekken. Gelukkig bracht een Constructam caravan, een typisch staaltje Belgische degelijkheid, de oplossing. Met een auto voorzien van een trekhaak, stonden we klaar voor grenzeloze vrijheid. Tot we een fantastische plek ontdekten op een camping in Amerongen. Onze grote reisplannen werden snel vervangen door wekelijkse kampeeravonturen.
Nadat we de caravan op zijn plek hadden neergezet, begon het gedoe met de voortent. Eerlijk gezegd waren we er niet zo goed in. Jaar in jaar uit stonden we te klungelen met die stokken. Maar als die tent eindelijk stond na veel gepuf en gezwoeg, begon het feest. Met mijn zus en de
buurmeisjes speelde ik spelletjes. Tikkertje was een favoriet, vooral omdat we ons geweldig goed konden verstoppen in de bosjes rondom de kampeerplek. Af en toe ging mijn opa ook mee naar de camping. Hij transformeerde van een nette heer met colbert en gleufhoed tot een relaxte kampeerder die zijn hemdsmouwen oprolde en genoot van zijn tabakspijp met kersentabak. De geur ervan kan ik me nog steeds herinneren.
Eén van de beste herinneringen speelde zich af tijdens een ijskoud voorjaarsweekend. De mini-verwarming in de caravan deed zijn best, maar het bleef ijskoud. Voor het slapengaan kropen mijn zus en ik klappertandend onder de dekens. In de vroege ochtend werden we wakker in een caravan badend in het felle licht. Nieuwsgierig trokken we de gordijnen open en zagen dat de wereld was veranderd in een magisch wonderland. Sneeuwvlokken dwarrelden als kleine wezentjes uit de lucht. Ondanks de kou konden we niet wachten om een sneeuwballengevecht te beginnen.
Deze herinneringen flitsten door mijn hoofd terwijl ik naar Wortelboer en Van Rossem keek. Die televisieserie toonde nostalgische beelden over de opkomst van het kamperen. Van primitieve tenten tot de eerste caravans, inclusief die onverwoestbare Constructam die Emma Wortelboer met haar eigenzinnige charme inspecteerde. Terwijl ik haar zag rommelen met de gordijntjes van die oersterke caravan, besefte ik dat sommige dingen uit het verleden net zo blijven hangen als de geur van opa's tabak: ze vervagen nooit helemaal.
© Sophie Dijkgraaff